با یکی دیگر از مقالات آموزشی شرکت توسعه صنایع زیرساخت سگال فرتاک در خدمت شما هستیم. در این مقاله قصد داریم به بررسی پروتکل QoS بپردازیم. قابلیت QoS یا Quality of Service برای تضمین میزان مشخصی از کارایی جریان داده ها است. زیرساخت هایی که از این قابلیت استفاده می کنند:
- ترافیک های شبکه را کلاسه بندی (Classify) و نشانه گذاری (Mark) می کنند تا تجهیزات شبکه بتوانند بین جریان های مختلف ترافیکی تفاوت قائل شوند.
- برای ترافیک های شبکه سیاست تعیین می کنند تا بتوان به سطح دلخواهی از توان عملیاتی (Throughput) دست یافت.
- جریان های ترافیکی ای که از سطح تعیین شده برایشان بالاتر بروند، تحت عنوان جریان های ترافیکی با اولویت پایین نشانه گذاری می شوند
- جریان های ترافیکی ای که از سطح معلومی تجاوز کنند از بین خواهند رفت.
- به زمان بندی ارسال بسته ها اقدام می کنند تا بسته های با اولویت بالاتر زودتر از بسته هایی با اولویت پایین تر ارسال شوند.
- به مدیریت صف های خروجی اقدام می کنند تا بسته هایی با اولویت پایین تر تمامی فضای صف به خودشان اختصاص ندهند.
مدل های پیاده سازی QoS:
به طور کلی سه مدل نحوه پیاده سازی QoS وجود دارد که در ادامه به صورت اجمالی به آنها اشاره می کنیم:
Best Effort: بهترین تلاش به این معنی است که هیچ خط مشی QoS اجرا نمی شود. تمام ترافیک (مانند تماس های صوتی، انتقال فایل و ایمیل) به یک اندازه مهم در نظر گرفته می شوند و از یکدیگر متمایز نمی شوند.
Integrated Services (IntServ): خدمات یکپارچه (IntServ)، همچنین به عنوان QoS سخت شناخته می شود، به طور صریح خدماتی را برای جریان ترافیک با پروتکل سیگنالینگ پروتکل رزرو منابع (RSVP) ذخیره می کند. برنامه‌ها قبل از ارسال داده‌ها، درخواست‌های رزرو سرویس را با RSVP انجام می‌دهند و پس از تأیید درخواست، داده‌ها ارسال می‌شوند. در صورت عدم تایید درخواست، داده ها ارسال نمی شوند.
(DiffServ) Differentiated Services: خدمات متمایز (DiffServ)، همچنین به عنوان Soft QoS شناخته می شود، بسته به کلاس ترافیک داده، QoS را ارائه می دهد. با ورود فریم های ورودی به دستگاه، DiffServ ترافیک را طبقه بندی می کند و سپس آن را در صف هایی با کارایی های مختلف مرتب می کند.
آخرین دیدگاه‌ها